วันพฤหัสบดีที่ 26 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2558

Estraie - Epilogue



       บ๊อบบี้ตื่นมาตอนเช้าด้วยความมึนตามปกติ เขาเดินเข้าไปล้างหน้าแปรงฟันก่อนออกมาเตรียมอาหารเช้าให้ทั้งกับตัวเองและรูมเมท คิดได้ถึงตรงนี้ก็หันไปมองประตูห้องนอนของแบมแบมที่อยู่ตรงข้ามกับห้องนอนเขา ประตูไม่โอ๊คสีน้ำตาลยังคงปิดอยู่ ให้เขาเดาคงไม่พ้นเพื่อนตัวดีกลับดึกจนตื่นเช้าไม่ไหว ปล่อยมันนอนไปก่อนละกัน ยังพอมีเวลาเหลืออยู่

         บ๊อบบี้กำลังชงโกโก้ให้ตัวเองอยู่ในตอนที่โทรศัพท์มือถือของเขาแผดเสียงร้องออกมา เขาละจากกาน้ำร้อนและถ้วยโกโก้ เดินไปดึงโทรศัพท์จากที่ชาร์จมารับ

         ว่าไง

         มึง แบมแบมนี่รูมเมทมึงใช่ป่าววะ

         ใช่มีอะไรเปล่า

         บ๊อบบี้มึงเปิดทีวีเลย เดี๋ยวนี้ ตอนนี้!’ เขาทำหน้างงแต่ก็เดินไปเปิดทีวีตามที่เพื่อนบอก คว้ารีโมทจากโต๊ะกลางห้องมาเปลี่ยนช่องจากช่องการ์ตูนไปที่ช่อง local แทน


         เกิดเหตุเพลิงไหม้บริเวณคณะบริหารธุรกิจมหาวิทยาลัยP เวลาประมาณตีสามเช้ามืดวันนี้ พบศพนักศึกษาชายถูกไฟคลอกเสียชีวิต จากที่เกิดเหตุพบของใช้บางส่วนของผู้ตายที่สามารถใช้ระบุตัวตนได้แต่ยังต้องรอญาติผู้เสียชีวิตมาชี้ตัวกันต่อไป เบื้องต้นเจ้าหน้าที่แจ้งว่าเหตุเพลิงไหม้ครั้งนี้เกิดจากไฟฟ้าลัดวงจร ยามกะดึกขอ-


         บ๊อบบี้ไม่ได้สนใจเนื้อหาข่าวต่อจากนั้นเมื่อภาพทีวีแพนไปที่ข้าวของเครื่องใช้ของผู้ตาย

         พวงกุญห้อยกระเป๋ารูปเอลโม่ กระเป๋าตังจีวองชี่ แฟ้มใสเอกสารลายทอยสตอรี่ เขาจำได้ คิมจีวอนจำมันได้

         ประตูห้องนอนของแบมแบมถูกกระชากเปิดออกอย่างแรง อากาศอับชื้นในห้องลอยมาปะทะหน้าของบ๊อบบี้ทันทีเพราะเครื่องปรับอากาศที่ไม่ได้ทำงาน ผ้าปูเตียงเรียบสนิทไร้ร่องรอยของการนอน ประตูห้องน้ำที่ถูกเปิดไว้

         แบมแบมไม่ได้กลับห้องมาเมื่อคืนนี้และจะไม่ได้กลับมาอีก... ตลอดไป






         ทีวีเครื่องเล็กตรงหน้าถูกปิดลง มือกร้านเอื้อมคว้าโทรศัพท์ที่สั่นอยู่บนโต๊ะข้างๆมารับ ทำงานเรียบร้อยดีเหมือนเดิมมาร์คกลั้วหัวเราะระหว่างพูด ขอบคุณมากจริงๆ ฉันเป็นหนี้บุญคุณนายอีกครั้งแล้วล่ะ

         สายถูกตัดไปแล้ว มาร์คนั่งฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดีอยู่ในห้องใต้หลังคาบ้านตัวเอง ไม่ได้สนใจว่ากำลังถูกมองอยู่เลยแม้แต่น้อย

         ลิ้นชัดมุมห้องถูกดึงเปิดออก เข็มฉีดยาขนาดไม่เล็กไม่ใหญ่ถูกหยิบขึ้นมาดูดสารสีใสจากขวดแก้วที่ติดฉลากไว้ว่า ‘Dilaudid*’


         (Dilaudid® เป็นชื่อทางการค้าของไฮโดรมอร์โฟน สารสังเคราะห์ใช้แทนมอร์ฟีน ออกฤทธิ์รุนแรงกว่ามอร์ฟีน คิดเป็นสัดส่วน 7.5:1 ใช้ทางการแพทย์เพื่อระงับอาการปวด ก่อให้เกิดผลข้างเคียงอันตรายได้ถ้าใช้เกินขนาดและไม่ได้อยู่ภายใต้การควบคุมของแพทย์)


         เมื่อเข็มฉีดยาบรรจุสารในปริมาณที่ตนพอใจแล้ว มาร์คดึงมันออกมา เดินไปที่กลางห้องพร้อมเข็มฉีดยานั่น เด็กดื้อ...” มาร์คพูดระหว่างที่เดินเข้ามาใกล้เขามากขึ้น ได้เวลาฉีดยาแล้วน้องแบมแบม

         แบมแบมที่ถูกมัดมือมัดเท้าติดกับเก้าอี้ ปากถูกปิดไว้ด้วยเทปกาวพยายามดิ้นเท่าที่แรงของเขาจะเอื้ออำนวย ฤทธิ์ของสารที่ได้รับทำให้แบมแบมอ่อนเพลีย สภาพจิตใจเริ่มอ่อนแอลงเรื่อยๆ คราบน้ำตาบนใบหน้ายังไม่จางหายไป ร่างเล็กพยายามส่งเสียงขอความช่วยเหลือแต่เสียงที่เล็ดรอดออกมาก็เป็นเพียงเสียงอู้อี้ในลำคอเท่านั้น

         เข็มฉีดยาถูกปักลงต้นแขนด้านซ้าย แขนเสื้อสเวตเตอร์ที่ขาดเพราะแรงกระชากโชว์ให้เห็นผิวเนียนที่มีรอยแดงเล็กจากเข็มฉีดอย่าอยู่อีกหลายจุด เข็มฉีดยาถูกค้างไว้อย่างนั้น มาร์คยังไม่ได้ฉีดไฮโดนมอร์โฟนเข้าไป

         จะยอมเป็นเด็กดีหรือยัง?” มาร์คก้มกระซิบข้างหู แบมแบมกัดกระพุ้งแก้มตนเองอย่างระงับอารมณ์ น้ำตาหยดใสไหลลงมาอีกครั้ง ยอมจำนนต่อสถาณการณ์อย่างช่วยไม่ได้

         มาร์คยกยิ้ม กระชากเทปกาวออกอย่างแรง แบมแบมร้องโอ้ยออกมาเบาๆ ร่างบางกำลังจะอ้าปากพูดอะไรบางอย่างแต่มาร์คยกนิ้วมาจรดที่ปากอีกคนซะก่อน

         จุ๊ๆมาร์คส่ายหัว ดวงตาวาวระยับ คิดก่อนพูดนะครับน้องแบม

         คุณ... ทำแบบนั้นลงไปได้ยังไง?” แบมแบมพูดด้วยน้ำเสียงสั่นระริก

         แบบไหนล่ะ?” มาร์คลอยหน้าลอยตาถาม คิดว่าฉันหา LSD มาจากไหน รู้ได้ยังไงว่าสารจากดอกไม้แห้งชนิดไหนจะทำให้แท้งลูกและตกเลือดตาย คิดว่าฉันเดินเข้าไปในร้านขายยาแล้วบอกเขาว่าซื้อไฮโดรมอร์โฟนโดสนึงครับแบบนี้หรอระหว่างที่มาร์คพูดเขาก็ค่อยๆดันเข็มฉีดยาให้สารเคมีไหลเข้าไปในตัวแบมแบมช้าๆ

         ฉันเสกให้ศพของยัยเคทมิลล์สันกลายเป็นศพผู้ชายไม่ได้หรอก...” มาร์ควรรค ถ้าเพื่อนฉันไม่เป็นหมอและเป็นหัวหน้าทีมชันสูตรของสถานีตำรวจเมืองนี้

         อึก...” แบมแบมส่งเสียงในลำคออย่างเจ็บปวดมื่อมาร์คกดเข็มให้แทงเข้าไปในแขนเขาลึกขึ้น คุณ... ทำกับผมแบบนี้ ก็ฆ่าผมไปเลยยังจะ อึก... ดีกว่า

         อีกเพียงไม่กี่ซีซีไฮโดรมอร์โฟนจะหมดโดส ลมหายใจขงแบมแบมเริ่มติดขัด เขาได้ยินเสียงหัวใจตัวเองเต้นตุ๊บๆอยู่ในหัว ดวงตาเขาเริ่มพล่ามัว วิสัยทัศน์เริ่มเปลี่ยนไป

         มาร์คยกยิ้มเมื่อเห็นแบมแบมเริ่มตาลอย พึมพำออกมาอย่างคนไร้สติ

         อา...” แบมแบมคราง มาร์คกดริมฝีปากที่มุมปากแบมแบมเบาๆ

         ฉันรักนายขนาดนี้จะฆ่านายให้ตายได้ยังไง

         สู้ฆ่าให้ตายทั้งเป็นสนุกกว่าเยอะ







Cause two can keep a secret if one of them is dead

END.



 

          กลับไปคอมเมนต์ได้ที่ >> http://my.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1291187&chapter=33

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น